Door Wouter van Hal

– Kun je kort uitleggen aan het Nederlandse publiek wat ‘Corvus Stone’ is? Want het is geen standaard band natuurlijk.

Corvus Stone staat te boek als een progband. Niet dat we een echte progband zijn, maar om het feit dat we nergens anders bij passen zijn we in dat hokje geplaatst. Al onze muziek is instrumentaal, en als we zangpartijen hebben worden deze in de muziek geplaatst. We spelen niet achter de zanger of enig ander instrument. We zijn natuurlijk wereldwijd verspreid, maar in de basis bestaan we uit 4 personen, Pasi,  Petri,  Rob en ikzelf. Iedere track is eerst instrumentaal. De teksten en zangpartijen maar ook het artwork zijn allemaal geïnspireerd door die muziekpartijen.  Iedereen binnen Corvus Stone doet gewoon lekker hij zin in heeft. Het zou natuurlijk kunnen resulteren in een chaos, maar door de combinatie van de juiste mensen kan het ook heel speciaal en onverwacht worden. Op deze manier gaan we voorlopig lekker door.

– Kun je de bandleden introduceren?

De vaste basis van de band is:
Pasi Koivu: Keyboards
Colin Tench: Gitaar
Petri Lindström: Bas
Robert Wolff: Drums

– Alle bandleden spelen ook in bands welke onder contract zijn bij Melodic Revolution Records. Is het idee van CS hier ontstaan, en wat is de betrokkenheid van directeur Nick Katona hier in?

Het album van mijn eerste band ‘BunChakeze’, welke al was opgenomen in 1985  maar pas uitgegeven in 2010, werd opgemerkt door Nick. Hij vond het geweldig, en sindsdien is hij geïnteresseerd in alle bands waar ik bij betrokken ben.  Vanaf de eerste track die wij als CS hebben opgenomen heeft hij ons gesteund. Sommigen van de andere bandleden werden later betrokken bij het label van Nick. Pasi’s Psychedelic Eye, Petri’s Progeland en mijn projecten CTP & Oceans 5 hebben helemaal niets gemeen met elkaar. Misschien is dit wel het punt van Corvus Stone. Het werkt omdat het eigenlijk niet kan.

– Hoe ben jij ooit betrokken bij dit project?

Ik ontmoette Pasi omdat hij betrokken was bij Black Widow. De gitarist van deze band speelde in de jaren 80 samen in een band met mij. Pasi heeft mij geholpen om het BunChakeze album uit te brengen ook al lag het al 25 jaar op de plank. Een jaar later stuurde hij mij een vreemd stuk muziek ‘Iron Pillows’ met de vraag of ik daar gitaarpartijen bij kon bedenken. Dat was een enorme test voor mij, omdat dit ver weg lag van wat ik altijd had gedaan, maar ik heb het geprobeerd, waarom niet? Een verre vriend van Pasi hoorde dit, en vroeg of hij de baspartijen mocht inspelen. We waren allebei overdonderd, want Petri is een echte virtuoos. We waren opgemerkt door één van de beste bassisten ter wereld. Eigenlijk kun je wel zeggen dat de band echt is ontstaan toen Pasi het nummer ‘Ice King’ had geschreven en ons beiden weer had benaderd om onze partijen te bedenken. In de opvolgende weken stuurde Pasi ons meerdere stukken muziek, maar er waren er geen 2 hetzelfde.  We hadden geen bandnaam en ook geen plan. We behandelden de verschillende tracks als aparte stukken zonder enige verbintenis met elkaar. Ik had nooit kunnen dromen van zo’n band, maar in mijn beleving is het echt perfect. Geen restricties en ook geen instructieboek.

– Het proces van het maken van een album waarbij alle bandleden wereldwijd verspreid wonen is een aardige organisatie. Hoe gaat dit proces te werk? En wie coördineert dit allemaal?

Er is geen vast werkpatroon. Meestal zijn de keyboardpartijen van Pasi het eerste wat we hebben. Ik doe het mixen, dus neem ik mijn partijen op met de eindmix in mijn achterhoofd. Gitaar en baspartijen kunnen als 2e worden toegevoegd. Het lijkt eigenlijk niets uit te maken, omdat de muziek uiteindelijk toch alle kanten op gaat. Hoe we het ook proberen, op één of andere manier werkt het telkens weer. Niemand stuurt informatie, akkoordenschema’s of clicktracks. Het gaat meer in de trend van ‘ik heb iets gemaakt, en nu is het jouw beurt’. Eigenlijk vind ik dat wel wat een band echt is. Iedereen heeft zijn eigen inbreng en komt uiteindelijk bij elkaar in de eindmix. Op deze manier klinkt het allemaal erg organisch en puur.
Voor dit 2e album nam Rob een aantal drumpartijen op, zonder enige muziek of click-track. En dat werkte briljant. Op deze manier krijgen we muziek met invloeden uit alle genres. Dit is een band, en geen orkest met een dirigent. En zeker geen concept. Het enige dat gecoördineerd is, is dat iedereen zijn stukken naar mij stuurt.

– Wie doet het meeste schrijfwerk voor de nummers?

Pasi doet wel het meeste, maar hebben alle 4 ons eigen inbreng. Vooral op dit 2e album. Stef Flaming van oa de Belgische band Murky Red heeft op elk album ook een nummer geschreven.  We hebben heel veel gastzangers, en die schrijven ieder hun eigen teksten. Echter doen ze dit pas, als de muziek helemaal klaar is. Dat is voor hun natuurlijk echt geen eenvoudige opgave, en we verwonderen ons telkens ook weer over het resultaat. Natuurlijk gaat er wel heel erg veel werk zitten in het uiteindelijk mixen van alles. Maar als je dan uiteindelijk het album beluisterd kun je niet zeggen of het een instrumentale band is of juist één met een vocalist. Net als alle instrumentale stukken worden de zangpartijen steeds weer wat aangepast in het gehele proces.

– Is er nog enige ruimte voor eigen inbreng zodra het nummer geschreven is?

Iedere noot die ik speel is werkelijk ook geschreven door mijzelf. Ook al ben ik de laatste die iets inspeelt zal ik altijd werken met wat er al is opgenomen en niets kopiëren. Het is erg leuk om er in te springen, maar vaak voeg ik een melodie of ritme aan dat werkt bij de rest. Eigenlijk kun je wel zeggen dat iedere noot die gespeeld word, is bedacht door de muzikant en niet door de schrijver. Dat geld ook voor de vocalen.

– Heb je zelf heel de band al een keer ontmoet? Dat lijkt me een onmogelijke opgaaf.

Iedereen ontmoeten is echt onmogelijk. Het fijne is wel dat we niet gebonden zijn aan mensen die dichtbij wonen. Ik heb dat allemaal al meegemaakt en het heeft toch best wel wat nadelen. Corvus Stone bestaat en is heel echt. Als genoeg mensen onze muziek leuk gaan vinden zal het er een keer van komen dat de band en alle gasten bij elkaar komen. Dit kan nog veel verder gaan.

– Dit nieuwe album klinkt heel anders dan het eerste album. Het klinkt toegankelijker als je begrijpt wat ik bedoel. Ben je het daar mee eens?

Album 1 zou eigenlijk niet eens een album worden, totdat wij 5 nummers hadden opgenomen. We hadden alles opnieuw kunnen doen, maar dan hadden we veel verloren. We waren heel erg blij met wat we al hadden, ook al was dat iets dat eigenlijk niet was “hoe een album hoort te klinken”. We gingen echter verder op dezelfde voet en hadden ook al wat drumpartijen kant en klaar voor dat Robert de drummer er bij kwam, dus is hij niet op alle tracks te horen. We hadden kunnen beslissen om dit aan te passen en opnieuw op te nemen, maar we hebben dit niet gedaan. De muziek had het niet nodig, en het is zoals het is op een unieke manier.
Bij dit 2e album hadden we dus een drummer en wisten we ook dat we een echt album gingen maken. Het is allemaal wat strakker nu en de drum en baspartijen zitten nu iets meer in de voorgrond. Het klinkt daardoor allemaal wat rustiger. Inhoudelijk is het misschien net zo compact maar het is allemaal wat helderder.
Voor beide albums geld wel dat hoe vaker je er naar luistert, je dingen hoort die je ervoor nog niet had gehoord.
Even een opmerking over het geluid: we haten echt het hele gebeuren dat ze Loudness war noemen. Het is raar en erg onmuzikaal. De luisteraar mag niet na een half uur al moe worden van het luisteren naar een album. Dit lijkt naar mijn mening te veel te gebeuren de laatste tijd op veel nieuwe albums. Voor diegenen die dit niet weten, de moderne technieken zorgen er voor dat de ingetogen gedeeltes wat luider klinken. Hierdoor klinkt een album wat voller en indrukwekkender. Alleen het probleem daarbij is, dat de luidere gedeelten niet luider klinken. Hierdoor krijg je een heel onvriendelijk en ondynamisch geluid. Echter wij willen wel graag dat je het volume op 11 zet als je ons album aanzet.

– Het eerste album is echt opgenomen voor de lol. Dit 2e album klinkt veel serieuzer, maar de tracktitels zijn nog steeds gekozen met een enorm gevoel voor humor. Wat is voor jou belangrijker?

Ik denk dat de mensen niet snel geïmponeerd zijn door mensen die zich zelf veel te serieus nemen. Een beroemde uitspraak van Frank Zappa is ‘humor hoort in muziek’. Het maakt het allemaal veel echter en leuk.
We laten vreemde bijgeluiden zitten en gebruiken bekende riffs af en toe. Vaak goed verstopt en puur voor de lol. (“Oh Well”, “The Godfather”, “School’s out” bijvoorbeeld).
Beide albums hebben één ding gemeen. De oudere tracks zijn wat meer springerig en ‘catchy’, en naarmate het album vordert zaken veranderen. Iemand die ons nog nooit heeft gehoord zal nooit tracks als ‘Mona Lisa’ of ‘Cinema’ verwachten tot dat ze het horen. Wat belangrijk is, dat muziek leuk is en afwisselend. Het mag nooit gaan vervelen. De art en titels zullen altijd grappen bevatten.

– Laatste vraag: wat is jouw boodschap aan het Nederlandse publiek?

Jaren geleden bracht ik heel veel weekenden door in Amsterdam. De belangrijkste reden was de muziekwinkels. Ik ontdekte daar zo veel albums die er gewoon op voorraad lagen. Londen daarentegen was veel minder. Daar lag vaak alleen het commerciële spul op voorraad. Voor mij persoonlijk lijkt het dat het Nederlandse publiek nog de tijd neemt voor muziek. Het perfecte publiek, maar je moet wel erg goed zijn wil je ook echt opvallen. Jullie hebben ons Focus en Ayreon gegeven.
Corvus Stone is voor elke recensist weer anders.
Dat is niet ons plan, maar we hebben dan ook geen plan. En dat is het beste geheim…

ORIGINAL ENGLISH VERSION:

– Can you explain Corvus Stone to the Dutch Public?

Corvus Stone are classed as “Prog”. Not because we are like any particular prog band. It is because we can’t be classified anywhere else, so default to progressive Rock. All of our music is very much instrumental and when we do have vocals, they sit “in” the music. We don’t play behind the singer or any other instrument. We are spread all over the world but the full time band is just four people. Me, Pasi, Petri and Rob. Every song we do is first an instrumental. Lyrics and vocals are inspired by and written to that piece of music by the singer. The artwork is also inspired by our rough mixes. Everyone in Corvus Stone does what they like. The result could be a mess you might think. Get the right combination of people and you get something special and unexpected. That is just how we will continue!

– Can you name a few members as an introduction?

The core members are
Pasi Koivu: Keyboards
Colin Tench: Guitars
Petri Lindström: Bass guitars
Robert Wolff: Drums

– All members of the band are musicians from bands which are signed by Melodic Revolution.
Is this where the idea came from? How involved is Nick Katona in this project?

Nick noticed the album of my first Band “BunChakeze”, recorded in 1985 but released in 2010. Nick liked it and from that day has taken an interest in all the bands I have been working with. He loved Corvus Stone the first time we recorded a track, so has supported what we do from the beginning. Some of the members of the band later became involved with Nick’s label. Melodic Revolution has a diverse selection of music and within our band you can hear just how diverse that is. Pasi’s Psychedelic Eye, Petri’s Progeland and my CTP & Oceans have nothing in common musically. Maybe that is the point of Corvus Stone. It works because it shouldn’t.

– How did you get involved in this project?

I met Pasi because he is closely connected to Black Widow. Black Widow’s guitarist was in a band with me in the 80s. Pasi heard and then helped me to launch the BunChakeze album, even tho’ it had sat in my house for 25 years. A year later, as a friend, he sent me a crazy piece of music called “Iron Pillows” and asked me to play guitar on it. That was a big test for me and way outside my comfort zone, so I tried it. Why not? Pasi liked the result and a distant contact of Pasi’s heard it and asked to play bass on it. We were both stunned, as Petri is a virtuoso. We had somehow atracted one of the world’s finest bassplayers! You could say that the band was formed when Pasi composed the Ice King and again asked us both to play on it. In the following weeks Pasi sent more pieces of music but no two tracks were alike. We had no band name and no plan, so we treated every song as a separate piece unrelated to any other. I never imagined such a band and in my opinion, it is perfect. No restrictions or instruction book.

– The process of recording an album of which the members live worldwide is quite an organization. How does the process of recording work, and who coordinates this all?

There is no real pattern to how we do it. Often, Pasi’s keyboards are the first thing we have. I do the mixing, so I record with the mix in mind. Guitar or bass can be the second instrument added. It seems to make no difference although the music ends up a different way of course. It works every way round we try it. Nobody sends info, chord names, click tracks. It really is “I did something, now you add something if you like” . Isn’t that what a band is? Everyone gets a say and with time taken in the mixing, everything can stay. Much more organic and real sounding.
On album 2, Rob went in the studio and recorded a couple of drum things to no music or click track. That worked brilliantly! This approach is why we seem to cover many genres. This is a band, not an orchestra with a leader. Not a concept. The only coordination is that everyone sends me the files.

– Who does all the writing for the tracks?

Pasi has done the most but the four of us have written pieces, especially on album 2. Stef Flaming wrote one track on each album also.
We have many singers as guests and they all write their own lyrics but the music is always final before they write and sing anything. It isn’t easy for them, so we admire what they do and are blown away by the results. Of course, a lot of work goes in to mixing all the elements but when you listen to an album, you don’t really hear an instrumental band or a singer’s band. Vocals, just the same as other instruments come and go as the album progresses.

– Is there any room for your own ideas when a track is written?

Every note I play is effectively written by me. If I am last to play, I work with everything already recorded but never copy what is there already. Sometimes it’s fun to join in with what is there but I will often add a new melody or even rhythm that works with everything that is already going on. I would say that just about every note played by everyone is decided by the player, not the writer. Same for the singer and lyrics too.

– Did you ever meet the whole band? I can imagine that is an impossible challenge…

Meeting everyone has been impossible. The good side is that we aren’t restricted to members who live close to one another. Been there and done that before and that has it’s own drawbacks! Corvus Stone exists and is very real. If enough people like what we do, then all the band and various guests would indeed meet. This could go much further.

– This new album sounds so much different than album 1. It sounds more “open” if you know what I mean. Do you agree in that?

Album one was not even going to be an album until about 5 tracks were recorded. We could have re-done those tracks but that would have lost something. We loved what we already had, regardless off how an album is “supposed” to sound. We completed the album in the same style and some of the drums were already fixed in place by the time we found Robert the drummer, so he isn’t on all the tracks. I am sure that it could benefit from a remix but it doesn’t need it really. It has a sound and is maybe unique it that way.
With Corvus Stone II, we had a drummer from the start and we knew we were making an album. It is tighter this time and the bass and drums are more in the foreground, so it sounds less busy. The content is probably just as dense as ever but it does have more clarity.
With both albums, the more times you listen, the more you will hear that you never noticed before.
NOTE: About the sound. We hate the loudness war. It is crazy and very unmusical. A person shouldn’t get tired or find themselves not really listening to the music after 30 minutes. That seems to happen on many albums with me.
For anyone who doesn’t know, modern techniques make the quiet bits louder, so the album seems louder and more impressive. The problem of course, is that the loud bits do not become louder at all, you end up with an briefly impressive but inevitably unfriendly sound which has less dynamics. We do insist you play the music on 11 tho!

– While the first album was more just for fun, this one seems more serious to me. But the track titles are still chosen in a way with a lot of humor. What is for you more important ?

I don’t think that most people are impressed by others who take themselves too seriously. Humour belongs in music as Zappa so famously says. It is more real, more fun!
We leave odd noises in the albums and also add little well known riffs here and there. Usually quite hidden and just for fun. (“Oh Well”, “The Godfather”, “School’s out” for example)
Both albums have one thing in common. The early tracks are more bouncy and catchy but as you get half way through, things change. Nobody who has never heard us before will not expect tracks like Moaning Lisa or Cinema until they get to them.
What is important is that the music is fun and ever changing. Never boring. The art and titles will always have in jokes within them.

– Final question. What is your message to the Dutch audience?

Years ago, I used to often spend the weekend in Amsterdam. The main reason was the CD shops. I discovered SO many albums that were actually in stock!
In London it was hopeless. They stocked the same commercial stuff everywhere.
So to me, the Dutch seem to still have time for music. The perfect audience but we have to be very good or you will notice! You did give us Focus and Ayreon!
Corvus Stone are different according to everyone who reviews us. That isn’t our plan but we have no plan, and that may be the secret!

Visit Wouter van Hal webpage here > http://progpraat.com/